Daan en ik hebben een lang weekend sleutelen achter de rug. De strategie die we volgden was simpel. Je kijkt onder de motorkap en als je een zeskant ziet, pas je de sleutel erop en draait ‘em los. En zeskanten zie je veel bij een MGA. Alles zit met boutjes ringetjes en moertjes aan elkaar. Eigenlijk zit maar een enkele moer vast, zodat de boor eraan te pas moet komen, maar over het algemeen gaat alles los. Het interieur halen we voorzichtig los, zodat er niets scheurt. Dan kunnen we dat als mal gebruiken als we het nieuw gaan maken. We gebruiken zakjes en labels om de meest belangrijke dingen te labelen. We gebruiken labels met verschillende kleuren: rood voor de remmerij, wit voor de motor delen, blauw alle elektriek, etc. De wielremcylinders zullen we moeten vervangen. Ze zaten allemaal muurvast: die doen het niet meer. De remschoenen daarentegen zijn nog prima. De (asbest) voeringen moeten natuurlijk vervangen worden, maar daarna zullen ze weer als nieuw zijn.

De volgende stap was het dashboard en de elektrische bedrading. Hier zien we dat er ooit aan geprutst is. Een draad heeft een keer flink staan te gloeien. De isolatie van die draad is helemaal verkoold. Met de bedrading halen we ook de startmotor, de dynamo, de wissermotor en de kachel weg. Het ziet er allemaal nog heel behoorlijk uit. Daan haalt ondertussen de carburateurs en het uitlaatspruitstuk eraf.
Daarna was de bumper en grill aan de beurt. De bumper droeg de littekens en bewijzen dat het een aantal keren onzacht in aanraking was gekomen met een college weg gebruiker. Maar nadat de bumper was weggehaald werd duidelijk dat een van deze aanvaringen toch wat meer hebben achter gelaten dan alleen wat krasjes. Het paneel achter de grill moet volledig vlak zijn, maar daar zaten toch wat rimpeltjes in. Maar goed, daar gaan we een oplossing voor bedenken als de tijd daar is.

Wat overigens leuk is te vermelden is een sticker die nog op de bumper zat: een parkeer vergunning van PANAM, de werkgever van de vorige eigenaar. Ik denk dat de vergunning inmiddels wel verlopen is…
Een motor uit een auto takelen, hebben we al eens meer gedaan. Dus volgen we het beproefde concept. We halen eerst alle zware delen van de motor af, zoals de cilinderkop en de dynamo. Dan takelen we de motor omhoog door een takel vast te maken aan een balk in de garage. Als de motor voldoende hoog is opgetild, duwen we de auto naar achteren, en laten de motor weer zakken. Lijkt me geen goed idee om deze manier te gebruiken voor een grote V8, maar voor onze 1.5 liter vierpitter gaat het prima. De motor ziet er heel schappelijk uit. Erg vet, dat wel, maar een ingesleten nokken, of lagers met speling. Het ziet er naar uit dat we alleen alleen pakkingen en keerringen hoeven te vervangen, maar dat voor de rest alles hier ok is. Ook zullen we de motor van weer van z’n originele kleurtje voorzien….

Vandaag hebben we de MGA opgehaald in de haven van Rotterdam. Het weer was erg Nederlands: De gehele dag regenbuien. Om de MGA op te halen hadden we een behoorlijke trailer gehuurd, want Rotterdam Wijchen is ongeveer 100km.
Het is grappig de MGA weer te zien nadat ‘ie de halve wereld is omgevaren.

Alles was goed gegaan. Om de auto op de trailer te krijgen hadden we de hulp van een vorkheftruck nodig. Het rechter achterwiel zat zo vast als een huis. Ik zat alvast te denken hoe ik de auto thuis weer van de trailer af zou krijgen. Maar goed: komt tijd komt raad.

Hoe we de auto weer van de trailer afgehaald hebben? Nou, eerst de krik op de trailer gezet, het wiel eraf gehaald, en na een paar flinke tikken op de rem trommel, kwam het wiel weer vrij, waarna de auto van de trailer gereden kon worden. Dat viel eigenlijk niet tegen.

"Daan, moet je hier eens  kijken. Gevonden op internet: een '59 MGA  in San Francisco". Zo is het begonnen.
Een MGA, 30 jaar niet gebruikt, al die tijd gestald in een garage van een typisch
San Francisco stijl Victoriaans huis aan een steile 15% hellende straat. De motor ziet er schappelijk uit: geen duidelijke tekenen van grote onderhuidse calamiteiten.
Toch zou je het niet wagen om de motor te starten met 30 jaar oude olie in zijn buik.

De body (MGA heeft geen zelfdragende carrosserie, maar nog  een echt chassis) vertoont zeker tekenen van een berucht monster bekend bij
alle oldtimer liefhebbers in de lage landen: het roestmonster. Maar toch, niets  dat niet te repareren lijkt.
We doen het! We maken dit Doornroosje wakker uit  haar slaap. De overdracht van de eigendomspapieren was een aangename ervaring, met de vele verhalen
van de eigenaar en diens vrouw. Ze zijn zeer benieuwd wat er zal worden van hun rode coupe.
Niet lang daarna zijn wij op het vliegtuig stapt richting Nederland en ging de MGA in een container en op de Leverkusen Express van Hapag-Lloyd
op weg naar  Rotterdam: Een behouden vaart!